Soms gebeuren er minder leuke dingen... Triest omdat ik niet zo lang geleden afscheid moest nemen van mijn omaatje, maar ik vond het eigenlijk allemaal wel oké. Als je in de 90 bent en ineens toch nog geveld moet worden door een verschrikkelijke ziekte dan kan ik alleen maar hopen dat het einde heel gauw komt... Ik gunde omaatje iets veel mooiers, gewoon lekker thuis in haar lievelingsstoel met een laatste handwerkje of mooi boek op schoot en dan er stiekum tussen uit knijpen bijvoorbeeld!Het hele afscheid zag ik als een klein feestje, nog één keer alle familie zien want ik weet niet of dat hierna nog gebeuren gaat zoals we zo vaak mogelijk met z'n allen bijeen kwamen op omaatjes verjaardag...
En nu dan toch eindelijk verdrietig... Ineens toch tot me doorgedrongen dat omaatje er echt niet meer is... Ik heb ontzettend mooie handwerken van omaatje gekregen dit weekend! Ik ben er zo ontzettend blij mee! En tegelijkertijd is het zó triest...
Ze kon zo goed handwerken! Ze was zo creatief! Eigenlijk had ze vele jaren later geboren moeten worden... Ze had het zo ver kunnen schoppen als in haar tijd de handwerken al wat meer gewaardeerd werden en er vooral meer bekendheid was door internet bv...
Ach... Als ik nu de helft van haar creativiteit en handigheid heb mogen erven dan komt het met mij vast ook nog wel goed!
